Bethanie Mattek-Sands

Bethanie Mattek-Sands (ur. 23 marca 1985 w Rochester, Minnesota) – amerykańska tenisistka, złota medalistka Letnich Igrzysk Olimpijskich 2016 w grze mieszanej, mistrzyni Australian Open 2015 i 2017, French Open 2015 i 2017 oraz US Open 2016 w grze podwójnej, a także Australian Open 2012, French Open 2015 oraz US Open 2018 i 2019 w grze mieszanej, reprezentantka kraju w Pucharze Federacji. Od 9 stycznia 2017 do 20 sierpnia 2017 liderka rankingu WTA deblistek.

W tenisa zaczęła grać mając pięć lat.

W karierze nie wygrała turnieju singlowego WTA Tour, ale pięciokrotnie wygrywała turnieje kategorii ITF, m.in. w 2004 roku zwyciężyła w Schenectady, a rok później w Palm Beach Gardens. Najlepszy występ w turniejach Women’s Tennis Association osiągnęła w 2005 roku w Cincinnati dochodząc do półfinału, po drodze pokonując dwie rozstawione zawodniczki – Francuzkę Marion Bartoli i Serbkę Jelenę Janković. W 2004 roku wygrała turniej deblowy w Vancouver w parze z rodaczką Abigail Spears. Na kolejne zwycięstwo czekała trzy lata, po dwóch sezonach bez tytułu w lipcu 2007 roku triumfowała w grze podwójnej w ojczystym Cincinnati w parze z Sanią Mirzą.

Podczas US Open w 2005 roku została ona ukarana grzywną za grę w kowbojskim kapeluszu. Rok później na Wimbledonie wystąpiła w piłkarskich getrach, spodenkach do biegania, długich wiszących kolczykach i opasce na czole. W tym samym roku podczas US Open pojawiła się na korcie w podkolanówkach, oraz koszulce z postrzępionymi rękawami.

29 listopada 2008 w Naples na Florydzie poślubiła Jasona Sandsa. Mattek wystąpiła w czarnej kreacji. Od tego czasu w profesjonalnych turniejach używa podwójnego nazwiska Mattek-Sands.

W roku 2009 wystąpiła w trzech turniejach zaliczanych do Wielkiego Szlema. W 1. rundzie French Open uległa rozstawionej z numerem trzecim Amerykance Venus Williams 1:6, 6:4, 2:6. Później, na kortach Wimbledonu, w 1. rundzie turnieju trafiła na Australijkę Samanthę Stosur. Przegrała z nią 4:6, 7:6, 2:6. Podczas US Open doszła do 2. rundy ponownie przegrywając z Venus Williams, tym razem w dwóch setach. W 1. rundzie pokonała Czeszkę Ivetę Benešovą 6:3, 6:4. Rok 2009 zakończyła na 152. pozycji w rankingu gry pojedynczej.

W sezonie 2010 w Wielkim Szlemie wystąpiła również 3 razy. We French Open pokonała Amerykankę Vanię King 6:2, 6:2. Następnie uległa reprezentantce Izraela, Szachar Pe’er, 6:3, 0:6, 1:6. Na kortach Wimbledonu przegrała w już na samym początku z Chorwatką Karoliną Šprem 3:6, 4:6. W czasie trwania US Open doszła do 2. rundy pokonując w 1. rundzie Hiszpankę Anabel Medinę Garrigues 4:6, 6:4, 6:1. Później uległa Niemce Andrei Petković w 3 setach. Rok 2010 zakończyła na 59. pozycji w rankingu singlowym. W tym roku jej trenerem został Adam Altschuler.

Sezon 2011 rozpoczęła od finału w Hobart, w którym uległa reprezentantce gospodarzy, Jarmili Gajdašovej, 4:6, 3:6. Australian Open nie był już tak dobry dla Amerykanki, gdyż przegrała w 1. rundzie z niżej od niej notowaną Holenderką Arantxą Rus 1:6, 6:3, 5:7. Później doszła do półfinału turnieju halowego w Paryżu, gdzie przegrała Czeszką Petrą Kvitovą 2:6, 0:6. W Madrycie doszła do ćwierćfinału pokonując po drodze Serbkę Anę Ivanović, Vanię King i wówczas czwartą w rankingu Włoszkę Francescę Schiavone. W ćwierćfinale uległa Chince Li Na 4:6, 6:3, 4:6. Na kortach Rolanda Garrosa doszła do 3. rundy, w której to przegrała z Jeleną Janković 2:6, 2:6. W Wimbledonie uległa w 1. rundzie znacznie niżej notowanej Japonce Misaki Doi 4:6, 7:5, 5:7. W turnieju nowojorskim odpadła już w pierwszej rundzie po porażce ze Słowenką Poloną Hercog 1:6 3:6. Po US Open Amerykanka leczyła kontuzję barku i nie wystąpiła do końca roku w żadnym turnieju. Rok zakończyła na 55. pozycji w rankingu.

Sezon 2012 rozpoczęła od turnieju w Hobart i od zwycięstwa nad Australijką Ashleigh Barty 6:2, 6:2. W kolejnej rundzie uległa jednak Rumunce Soranie Cîrstei 6:2, 3:6, 5:7. Brała udział w wielkoszlemowym Australian Open, ale została wyeliminowana w 1. rundzie przez Polkę Agnieszkę Radwańską 7:6(10), 4:6, 2:6. W grze mieszanej, w parze z Horią Tecău odniosła zwycięstwo, pokonując w finale Jelenę Wiesninę i Leandera Paesa 6:3, 5:7, 10–3. Razem z Sanią Mirzą zwyciężyła w turnieju Premier Series w Brukseli.

Sezon 2013 zaczęła od triumfu w zawodach deblowych w Brisbane, gdzie razem z Sanią Mirzą pokonały 4:6, 6:4, 10–7 parę Anna-Lena Grönefeld-Květa Peschke. W lutym, ponownie z Mirzą, zwyciężyła w turnieju rangi WTA Premier w Dubaju. Tym razem debel pokonał w finale parę Nadieżda Pietrowa–Katarina Srebotnik wynikiem 6:4, 2:6, 10–7. W marcu awansowała do finału gry pojedynczej w Kuala Lumpur. Uległa w nim Karolínie Plíškovej 6:1, 5:7, 3:6. W kwietniu razem z Mirzą osiągnęły finał w Stuttgarcie, przegrywając w nim z parą Mona Barthel–Sabine Lisicki 4:6, 5:7.

W sezonie 2015 Amerykanka w parze z Sanią Mirzą triumfowały w zawodach w Sydney, pokonując w finale 6:3, 6:3 Raquel Kops-Jones i Abigail Spears. Dwa tygodnie później Mattek-Sands została mistrzynią Australian Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Lucie Šafářovą pokonały wynikiem 6:4, 7:6(5) Chan Yung-jan oraz Zheng Jie. Para wygrała również zawody w Stuttgacie, pokonując w finale Caroline Garcię i Katarinę Srebotnik 6:4, 6:3. Razem z Mikiem Bryanem triumfowali na French Open w rozgrywkach mikstowych, pokonując w meczu mistrzowskim Lucie Hradecką i Marcina Matkowskiego. Trzy dni później razem z Šafářovą triumfowała także w konkurencji gry podwójnej, w finale wygrywając z Casey Dellacquą i Jarosławą Szwiedową 3:6, 6:4, 6:2. Razem z Samem Querreyem uczestniczyli w finale gry mieszanej podczas US Open, jednakże ulegli szwajcarsko-hinduskiej parze Martina Hingis–Leander Paes. W drugiej połowie marca 2016 roku Mattek-Sands w parze z rodaczką Coco Vandeweghe wygrały rozgrywki rangi Mandatory w Indian Wells.

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2025-01-22]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2025-01-22]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2025-01-22]  (ang.).