Charlotte Kalla

Marina Charlotte Kalla (ur. 22 lipca 1987 w Tärendö) – szwedzka biegaczka narciarska, trzykrotna mistrzyni i sześciokrotna wicemistrzyni olimpijska, dwunastokrotna medalistka mistrzostw świata, siedmiokrotna medalistka mistrzostw świata juniorów, a także zwyciężczyni cyklu Tour de Ski. Zawodniczka klubu IFK Tärendö.

Na arenie międzynarodowej zadebiutowała 10 stycznia 2004 roku w szwedzkiej miejscowości Åsarna w biegu na 5 kilometrów stylem klasycznym, gdzie zajęła 12. miejsce. Rok później po raz pierwszy wystartowała w juniorskich mistrzostwach Szwecji. W trzech startach zdobyła jeden złoty (10 km stylem dowolnym) oraz dwa srebrne medale (5 km stylem klasycznym i w sprincie). Na mistrzostwach świata juniorów w Kranju zdobyła złoty medal w biegu łączonym na 10 km, srebrny w sztafecie oraz brązowy w biegu na 5 km stylem klasycznym. Niedługo później, 15 marca 2006 roku w chińskim Changchun zadebiutowała w Pucharze Świata, zajmując 14. miejsce w sprincie techniką dowolną. Wystartowała także cztery dni później w japońskim Sapporo zajmując 34. miejsce w biegu łączonym. Były to jej jedyne indywidualne starty w sezonie 2005/2006 i z dorobkiem osiemnastu punktów zajęła 78. pozycję w klasyfikacji generalnej.

W sezonie 2006/2007 wystartowała w ośmiu konkursach Pucharu Świata. Wtedy też, 18 listopada 2006 roku w Gällivare po raz pierwszy uplasowała się w czołowej dziesiątce zawodów - była siódma w biegu na 10 km stylem dowolnym. Na początku lutego 2007 roku w szwajcarskim Davos, razem z Liną Andersson, Anną Karin Strömstedt oraz Brittą Norgren zwyciężyła w sztafecie. Dwa tygodnie później wystartowała na mistrzostwach świata w Sapporo, gdzie była piąta w biegu na 10 km stylem dowolnym, siódma w biegu łączonym oraz czwarta w sztafecie. W marcu 2007 roku wzięła udział w mistrzostwach świata juniorów w Tarvisio zdobywając srebrne medale w sztafecie i sprincie techniką klasyczną oraz złote w biegu łączonym na 10 km i biegu na 5 km techniką dowolną. W klasyfikacji generalnej cyklu zajęła 37. miejsce.

Przełom nadszedł w sezonie 2007/2008. Zaczęła od zajęcia piętnastego miejsca 27 października 2007 roku w sprincie stylem dowolnym w Düsseldorfie. Jednak już w drugich zawodach cyklu, 24 listopada w Beitostølen po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując trzecie miejsce w biegu 10 km techniką dowolną. Punktowała w obu biegach w Ruce 1 i 2 grudnia, a także 8 grudnia w Davos. Następnie wystartowała w drugiej edycji Tour de Ski, wygrywając trzy z ośmiu etapów: 29 grudnia i 1 stycznia w Novym Měscie oraz 4 stycznia w Asiago, a 5 stycznia w Val di Fiemme była druga. W klasyfikacji końcowej zwyciężyła z przewagą ponad 30 sekund na drugą Virpi Kuitunen z Finlandii oraz ponad 50 sekund na trzecią Arianną Follis z Włoch. Nie wystąpiła w czterech biegach w Kanadzie, a w Otepää była szesnasta na 10 km i trzynasta w sprincie. W końcówce sezonu była między innymi trzecia w Libercu 16 lutego w biegu na 7,6 km stylem dowolnym oraz druga 8 marca w Oslo na dystansie 30 km techniką dowolną, gdzie wyprzedziła ją tylko Ukrainka Wałentyna Szewczenko. W klasyfikacji generalnej zajęła czwartą pozycję.

Zwycięstwem na 10 km stylem dowolnym w rodzinnym Gällivare 22 listopada 2008 roku rozpoczęła sezon 2008/2009. Nie licząc zwycięstwa w Tour de Ski 2007/2008 było to jej pierwsze zwycięstwo pucharowe w historii. Od tej pory dotykały ją problemy zdrowotne, które spowodowały, iż nie mogła obronić zwycięstwa w TDS. Na trasy biegowe wróciła w styczniu 2009 roku. Najpierw wystartowała w zawodach FIS Race w Östersund, gdzie w biegu łączonym na 15 km zwyciężyła. Pod koniec miesiąca wystartowała w mistrzostwach Szwecji, gdzie zwyciężyła w biegu łączonym oraz biegu na 10 km stylem dowolnym. Miesiąc później, na mistrzostwach świata w Libercu zdobyła swój pierwszy medal seniorskich mistrzostw świata. Razem z Liną Andersson, Brittą Norgren i Anną Haag stanęła na trzecim miejscu podium. Po mistrzostwach jeszcze dwukrotnie stanęła na podium zawodów Pucharu Świata: 8 marca w Lahti była druga w biegu na 10 km stylem dowolnym, a w finale Pucharu Świata w Falun była trzecia, za Justyną Kowalczyk i Norweżką Therese Johaug. Sezon zakończyła na dwunastym miejscu.

Sezon 2009/2010 zaczęła od zajęcia drugiego miejsca w Beitostølen w biegu na 10 techniką dowolną, w którym wyprzedziła ją tylko Marit Bjørgen. Na tym samym dystansie była druga także w Davos 12 grudnia 2009 roku. Nie wystartowała Tour de Ski 2009/2010. W biegu na 10 km stylem klasycznym w Otepää 16 stycznia była czwarta, a 5 lutego 2011 roku w Canmore wygrała w biegu na 10 km stylem dowolnym, wyprzedzając Justynę Kowalczyk i Irinę Chazową z Rosji. Na igrzyskach olimpijskich w Vancouver zdobyła złoty medal na swoim koronnym dystansie 10 km stylem dowolnym. Na tych samych igrzyskach zdobyła także wspólnie z Anną Haag srebrny medal w sprincie drużynowym. Zajęła później czwarte miejsce w biegu na 30 km techniką dowolną 13 marca w Oslo. W Finale Pucharu Świata zajęła trzecie miejsce, ustępując tylko Bjørgen i Kowalczyk. W klasyfikacji generalnej była ósma.

Także sezon 2010/2011 zaczęła od zajęcia drugiego miejsca w biegu na 10 km w Gällivare. W oficjalnym otwarciu sezonu - Nordic Opening zajęła trzecią lokatę. W klasyfikacji końcowej piątej edycji Tour de Ski zajęła piąte miejsce, przy czym w etapach 31 grudnia w Oberhofie i 3 stycznia w Oberstdorfie plasowała się na drugiej pozycji. Następnie była trzecia w sprincie stylem dowolnym w Drammen, gdzie wyprzedziły ją tylko Amerykanka Kikkan Randall i Norweżka Maiken Caspersen Falla. Na mistrzostwach świata w Oslo zdobyła złoty medal w sprincie drużynowym razem z Idą Ingemarsdotter. Ponadto wraz z Ingemarsdotter, Haag i Norgren wywalczyła srebrny medal w sztafecie. W indywidualnych startach była między innymi czwarta w biegach na 30 km techniką dowolną oraz w biegu łączonym na 15 km. Po mistrzostwach była piąta w sprincie stylem klasycznym i biegu łączonym na 10 km w Lahti. W Finale PŚ była tym razem szósta, co pozwoliło jej zająć piąte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Sezon 2011/2012 rozpoczęła od zajęcia 2. miejsca na 10 km techniką dowolną w norweskim Sjusjøen. W cyklu Ruka Triple zajęła 4. miejsce. Następnie Szwedka opuściła zawody w Düsseldorfie i pokazała się dopiero w Davos, gdzie jednak zajmowała odległe miejsca (14. i 35.). Podobnie radziła sobie w słoweńskiej miejscowości Rogala. Kolejnym punktem sezonu był cykl Tour de Ski 2011/2012. Zawodniczka punktowała we wszystkich dziewięciu etapach, przy czym najgorszy występ zanotowała w biegu na 3 km stylem klasycznym (17. miejsce), a najlepszy w biegu na 10 km stylem klasycznym ze startu wspólnego, w którym była trzecia. Ostatecznie cały cykl zakończyła na 7. miejscu. Opuściła zawody w Mediolanie i pojawiła się dopiero w Otepää, gdzie zajęła 18. miejsce w sprincie klasykiem i 4. w biegu na 10 km tym samym stylem. Kolejne dobre występy zanotowała w Rybińsku. Była tam druga na dystansie 10 km techniką dowolną ze startu wspólnego i 4. w biegu łączonym. W czeskim Novym Měście uplasowała się na 6. pozycji. Kolejne dwa starty w Szklarskiej Porębie zakończyły się zupełnym niepowodzeniem, gdyż w sprincie stylem dowolnym była dopiero 37, a w biegu na 10 km dwudziesta. Jednak potem było już tylko lepiej. Odpowiednio w Lahti była 5. w biegu łączonym i 9. w sprincie, a w norweskiej miejscowości Drammen zajęła 12. miejsce. Podczas najdłuższego biegu w sezonie na 30 km klasykiem zajęła dziewiąte miejsce. W cyklu finałowym uplasowała się na 4. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajęła 4. miejsce. Czwarta była również w klasyfikacji dystansowej (w obu przypadkach za Norweżką Therese Johaug, jej rodaczką Marit Bjørgen i Polką Justyną Kowalczyk).

Po igrzyskach olimpijskich w 2014 jej imieniem nazwano port lotniczy Pajala.

stan po zakończeniu sezonu 2019/2020

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-20)]. (ang.).