Lara Gut-Behrami
Lara Gut-Behrami (ur. 27 kwietnia 1991 w Sorengo) – szwajcarska narciarka alpejska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, dwukrotna wicemistrzyni świata juniorek, brązowa medalistka olimpijska oraz zwyciężczyni klasyfikacji generalnej w sezonie 2015/2016.
Od sezonu 2018/2019 występuje pod dwuczłonowym nazwiskiem Gut-Behrami. Jej mężem jest szwajcarski piłkarz, kapitan reprezentacji Szwajcarii Valon Behrami.
Kariera
Specjalizuje się w konkurencjach szybkościowych. Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 22 sierpnia 2006 roku w Las Leñas, gdzie w zawodach FIS Race zajęła drugie miejsce w slalomie. W 2007 roku startowała na mistrzostwach świata juniorów w Altenmarkt, zdobywając srebro w supergigancie, w którym wyprzedziła ją tylko Tina Weirather z Liechtensteinu. Srebrny medal przywiozła również z rozgrywanych rok później mistrzostw świata juniorów w Formigal. Drugie miejsce zajęła tym razem w zjeździe, ulegając Ilce Štuhec ze Słowenii. Startowała także w supergigancie podczas mistrzostw świata juniorów w Ga-Pa w 2009 roku, jednak została zdyskwalifikowana.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 28 grudnia 2007 roku w Lienzu, gdzie nie ukończyła slalomu giganta. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 2 lutego 2008 roku w Sankt Moritz, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Tym samym zdobywając pierwsze pucharowe punkty stanęła od razu na podium, plasując się za Słowenką Tiną Maze i Austriaczką Marią Holaus. Dziesięć miesięcy później, 20 grudnia 2008 roku w tej samej miejscowości odniosła pierwsze zwycięstwo. Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 2013/2014, kiedy zajęła trzecie w klasyfikacji generalnej, wyprzedziły ją jedynie Austriaczka Anna Fenninger oraz Niemka Maria Höfl-Riesch. Ponadto Gut zwyciężyła w klasyfikacji supergiganta, wyprzedzając Fenninger i Weirather.
W 2009 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Val d’Isère, zdobywając srebrne medale w zjeździe i superkombinacji. W pierwszym przypadku wyprzedziła ją jedynie Lindsey Vonn ze Stanów Zjednoczonych, a w drugim lepsza była Kathrin Zettel z Austrii. Z powodów zdrowotnych nie udało się jej wystartować podczas igrzysk olimpijskich w Vancouver w 2010 roku, a z rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Garmisch-Partenkirchen wróciła bez medalu. Dwukrotnie otarła się o podium, zajmując czwarte miejsca w zjeździe i supergigancie. Swój trzeci srebrny medal w trzeciej konkurencji zdobyła na mistrzostwach świata w Schladming w 2013 roku, zajmując drugie miejsce za Tiną Maze w supergigancie. Brała też udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku. W superkombinacji po zjeździe zajmowała drugie miejsce, ustępując jedynie Amerykance Julii Mancuso o 0,47 s. Slalomu nie ukończyła, podobnie jak osiem innych zawodniczek i nie została sklasyfikowana.
Drugi występ olimpijski, w zjeździe, zakończył się zdobyciem przez Gut brązowego medalu. Przegrała tam z dwoma zdobywczyniami złotego medalu: Tiną Maze oraz Dominique Gisin o 0,10 s. Był to pierwszy przypadek w historii, gdy złoty medal olimpijski w narciarstwie alpejskim zdobyły dwie zawodniczki. Z mistrzostw świata w Vail/Beaver Creek w 2015 roku wróciła z brązowym medalem wywalczonym w zjeździe. Rozgrywany trzy dni wcześniej supergigant ukończyła na siódmej pozycji. Mistrzostwa świata w Sankt Moritz dwa lata później rozpoczęła od zajęcia trzeciego miejsca w supergigancie. Szybsze były tylko Nicole Schmidhofer z Austrii i Tina Weirather. Następnie wystąpiła w superkombinacji, w której po zjeździe zajmowała trzecią pozycję. W trakcie rozgrzewki przed slalomem do superkombinacji Szwajcarka doznała kontuzji, zrywając więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie. Kontuzja ta nie tylko wykluczyła ją z dalszego udziału w mistrzostwach, ale przekreśliła szanse na zdobycie Kryształowej Kuli w sezonie 2016/2017 (Gut w momencie kontuzji zajmowała drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, 180 punktów za Mikaelą Shiffrin z USA).
Do rywalizacji powróciła w pierwszych zawodach sezonu 2017/2018, w Sölden, gdzie nie ukończyła giganta. Jednak już w piątych zawodach cyklu, 3 grudnia 2017 roku w Lake Louise stanęła na podium, kończąc supergigant na drugiej pozycji. W kolejnych startach wielokrotnie plasowała się w czołowej dziesiątce, w tym dwukrotnie stając na podium: 13 stycznia 2018 roku w Bad Kleinkirchheim ponownie była druga w supergigancie, a osiem dni później w Cortina d’Ampezzo w tej samej konkurencji była najlepsza. Ostatecznie sezon zakończyła na dwunastej pozycji w klasyfikacji generalnej i drugiej w klasyfikacji supergiganta. Podczas igrzysk olimpijskich w Pjongczangu zajęła czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o podium z Tiną Weirather o 0,01 sekundy.
Osiągnięcia
Igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Mistrzostwa świata juniorów
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
- sezon 2007/2008: 54.
- sezon 2008/2009: 11.
- sezon 2010/2011: 10.
- sezon 2011/2012: 14.
- sezon 2012/2013: 9.
- sezon 2013/2014: 3.
- sezon 2014/2015: 9.
- sezon 2015/2016: 1.
- sezon 2016/2017: 4.
- sezon 2017/2018: 12.
- sezon 2018/2019: 21.
- sezon 2019/2020: 7.
- sezon 2020/2021:
Statystyka miejsc na podium
Zwycięstwa w zawodach
Sankt Moritz – 20 grudnia 2008 (supergigant)
Zauchensee – 9 stycznia 2011 (supergigant)
Val d’Isère – 14 grudnia 2012 (zjazd)
Sölden – 26 października 2013 (gigant)
Beaver Creek – 29 listopada 2013 (zjazd)
Beaver Creek – 30 listopada 2013 (supergigant)
Lake Louise – 8 grudnia 2013 (supergigant)
Cortina d’Ampezzo – 26 stycznia 2014 (supergigant)
Lenzerheide – 12 marca 2014 (zjazd)
Lenzerheide – 13 marca 2014 (supergigant)
Lake Louise – 7 grudnia 2014 (supergigant)
Sankt Moritz – 24 stycznia 2015 (zjazd)
Aspen – 27 listopada 2015 (gigant)
Val d’Isère – 18 grudnia 2015 (superkombinacja)
Val d’Isère – 19 grudnia 2015 (zjazd)
Lienz – 28 grudnia 2015 (gigant)
Garmisch-Partenkirchen – 7 lutego 2016 (supergigant)
La Thuile – 19 lutego 2016 (zjazd)
Sölden – 22 października 2016 (gigant)
Lake Louise – 4 grudnia 2016 (supergigant)
Val d’Isère – 18 grudnia 2016 (supergigant)
Garmisch-Partenkirchen – 22 stycznia 2017 (supergigant)
Cortina d’Ampezzo – 28 stycznia 2017 (zjazd)
Cortina d’Ampezzo – 21 stycznia 2018 (supergigant)
Crans-Montana – 21 lutego 2020 (zjazd)
Crans-Montana – 22 lutego 2020 (zjazd)
Sankt Anton – 10 stycznia 2021 (supergigant)
Crans-Montana – 24 stycznia 2021 (supergigant)
Garmisch-Partenkirchen – 30 stycznia 2021 (supergigant)
Garmisch-Partenkirchen – 1 lutego 2021 (supergigant)
Val di Fassa – 26 lutego 2021 (zjazd)
Val di Fassa – 27 lutego 2021 (zjazd)
Pozostałe miejsca na podium
Sankt Moritz – 2 lutego 2008 (zjazd) – 3. miejsce
Semmering – 28 grudnia 2008 (gigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2011 (supergigant) – 3. miejsce
Lenzerheide – 16 marca 2011 (zjazd) – 2. miejsce
Lenzerheide – 17 marca 2013 (gigant) – 3. miejsce
Val d’Isère – 22 grudnia 2013 (gigant) – 2. miejsce
Are – 6 marca 2014 (gigant) – 3. miejsce
Courchevel – 20 grudnia 2015 (gigant) – 2. miejsce
Zauchensee – 10 stycznia 2016 (supergigant) – 2. miejsce
Cortina d’Ampezzo – 23 stycznia 2016 (zjazd) – 3. miejsce
La Thuile – 21 lutego 2016 (supergigant) – 2. miejsce
Lenzerheide – 13 marca 2016 (superkombinacja) – 3. miejsce
Sankt Moritz – 17 marca 2016 (supergigant) – 2. miejsce
Sankt Moritz – 20 marca 2016 (gigant) – 3. miejsce
Lake Louise – 3 grudnia 2016 (zjazd) – 2. miejsce
Sestriere – 10 grudnia 2016 (gigant) – 3. miejsce
Maribor – 7 stycznia 2017 (gigant) – 3. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 21 stycznia 2017 (zjazd) – 2. miejsce
Lake Louise – 3 grudnia 2017 (supergigant) – 2. miejsce
Bad Kleinkirchheim – 13 stycznia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
Sankt Moritz – 8 grudnia 2018 (supergigant) – 2. miejsce
Garmisch-Partenkirchen – 26 stycznia 2019 (supergigant) – 3. miejsce
Bansko – 26 stycznia 2020 (supergigant) – 3. miejsce
Lech – 26 listopada 2020 (slalom równoległy) – 3. miejsce
Crans Montana – 23 stycznia 2021 (zjazd) - 2. miejsce
Kronplatz – 26 stycznia 2021 (gigant) - 2. miejsce
Val di Fassa – 28 lutego 2021 (supergigant) - 2. miejsce
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
- Profil na Sports Reference.com (ang.)